هرچند جایگاه کنونی سکولاریسم در ایران نسبت به سالهای قبل و بعد از انقلاب بسیار محکمتر و رفیعتر شده است اما هنوز فاصله ی زیادی با جایگاه واقعی آن در جوامع دموکراتیک وجود دارد. نهال سکولاریسم نه تنها هنوز در همه جای کشور ریشه ندوانیده، بلکه در شهرهای بزرگ هم ریشه هایش به قدری نازک و شکننده است که نیاز به مراقبت و توجه مداوم دارد . امروز آگاهی حیاتی ترین عنصر برای رشد این نهال است و بدون آگاهی هر خونی که به پای این نهال ریخته شود تا قبل از رسیدن به ریشه ها، در زمین سخت و نفوذ ناپذیر ناآگاهی و تعصبات مذهبی خشک خواهد شد. به این ترتیب مهمترین چالش پیش روی همه ی ایرانیانی که خواهان حکومتی سکولار دموکرات برای کشور هستند غلبه برموانعی است که بر سر راه آگاه سازی مردم غیر سیاسی وجود دارد.
مهمترین سد بر سرجریان آگاهی وجود یک حکومتیت تمامیت خواه است که از هیچ کوششی برای تیشه زدن به ریشه ی سکولاریسم – از تحریف معنای سکولاریسم و قلب واقعیات و ترویج خرافه گرایی گرفته تا خفه کردن و سرکوب صدای دگراندیشان و روشنفکران مخالف حکومت مذهبی – فرو گذاری نمی کند . برای شکستن این سد نیرو و هزینه ی زیادی لازم است و فراهم کردن انگیزه و توان کافی برای دادن این هزینه ها خود نیازمند غلبه بر مانع دیگری است . مانعی که به خود سکولارها بر می گردد و آن عبارت است از بی برنامگی ، نبود یک نماینده ی مصمم و شناخته شده و در یک کلام عدم انسجام سکولارها . تا زمانی که این موانع از سر راه برداشته نشوند و بسترها و برنامه های مشخصی برای فعالیت سکولارها مشخص نشود نمی توان به آماده کردن جامعه ی مذهبی ایران برای پا گذاشتن بر روی حکومت دینی و رسیدن به یک جمهوری لائیک و سکولار امیدوار بود . اهمیت قضیه اینجاست که اگر سکولارها برای قشر جوان سکولارخواه ایران چارچوب عملی و مسیر و چشم انداز روشنی ترسیم نکنند و همچنان سکولارها منفعل و بی برنامه و بدون پایگاه قوی اجتماعی وبدون داشتن هویتی مشخص به کار خود ادامه دهند حتی در صورت تغییر نظام در اثر بحرانها و اعتراضات داخلی یا تحریمها و جنگ ،سکولاریسم باز هم نمی تواند جایگاه محکمی در عرصه ی سیاسی کشور به دست آورد . زیرا تاریخ ثابت کرده است که خطرتحریف حرکتهای ملی و آزادی خواهانه در ایران توسط سیاستمداران مذهبی و ایدئولوژیک واستفاده از احساسات مذهبی جامعه برای گنجاندن مذهب در حکومت همواره وجود دارد .
http://mina10.wordpress.com/2010/08/19/423/
مهمترین سد بر سرجریان آگاهی وجود یک حکومتیت تمامیت خواه است که از هیچ کوششی برای تیشه زدن به ریشه ی سکولاریسم – از تحریف معنای سکولاریسم و قلب واقعیات و ترویج خرافه گرایی گرفته تا خفه کردن و سرکوب صدای دگراندیشان و روشنفکران مخالف حکومت مذهبی – فرو گذاری نمی کند . برای شکستن این سد نیرو و هزینه ی زیادی لازم است و فراهم کردن انگیزه و توان کافی برای دادن این هزینه ها خود نیازمند غلبه بر مانع دیگری است . مانعی که به خود سکولارها بر می گردد و آن عبارت است از بی برنامگی ، نبود یک نماینده ی مصمم و شناخته شده و در یک کلام عدم انسجام سکولارها . تا زمانی که این موانع از سر راه برداشته نشوند و بسترها و برنامه های مشخصی برای فعالیت سکولارها مشخص نشود نمی توان به آماده کردن جامعه ی مذهبی ایران برای پا گذاشتن بر روی حکومت دینی و رسیدن به یک جمهوری لائیک و سکولار امیدوار بود . اهمیت قضیه اینجاست که اگر سکولارها برای قشر جوان سکولارخواه ایران چارچوب عملی و مسیر و چشم انداز روشنی ترسیم نکنند و همچنان سکولارها منفعل و بی برنامه و بدون پایگاه قوی اجتماعی وبدون داشتن هویتی مشخص به کار خود ادامه دهند حتی در صورت تغییر نظام در اثر بحرانها و اعتراضات داخلی یا تحریمها و جنگ ،سکولاریسم باز هم نمی تواند جایگاه محکمی در عرصه ی سیاسی کشور به دست آورد . زیرا تاریخ ثابت کرده است که خطرتحریف حرکتهای ملی و آزادی خواهانه در ایران توسط سیاستمداران مذهبی و ایدئولوژیک واستفاده از احساسات مذهبی جامعه برای گنجاندن مذهب در حکومت همواره وجود دارد .
http://mina10.wordpress.com/2010/08/19/423/
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen